Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες). 2014.
εξοίδηση — η (AM ἐξοίδησις) [εξοιδαίνω] παθολογική αύξηση τού όγκου τμήματος τού σώματος … Dictionary of Greek
έγκαυμα — Βλάβη των ιστών, που προκαλείται από θερμότητα, καυστικές χημικές ουσίες, ηλεκτρισμό ή ηλεκτομαγνητική ακτινοβολία, που δρουν κυρίως με την πήξη των πρωτεϊνών του πρωτοπλάσματος, καταστρέφοντας τα κύτταρα. Τα αποτελέσματα της δράσης της… … Dictionary of Greek
εξοιδητικός — ή, ό [εξοίδηση] 1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στην εξοίδηση 2. αυτός που προκαλεί εξοίδηση … Dictionary of Greek
απόστημα — Συλλογή πύου μέσα σε μια φυσική κοιλότητα που δεν προϋπήρχε ή σε συμπαγείς ιστούς, που ακολουθείται από φλεγμονώδη φαινόμενα και εκδηλώνεται με πόνο, εξοίδηση (πρήξιμο) και τάση των ιστών. Τα α. διακρίνονται σε οξέα ή θερμά και σε χρόνια ή ψυχρά … Dictionary of Greek
βρογχίτιδα — Ασθένεια του αναπνευστικού συστήματος που προσβάλλει κυρίως τον βλεννογόνο υμένα των βρόγχων. Οι αιτίες που την προκαλούν είναι πολλές. Προέρχεται κυρίως από λοίμωξη που προκαλεί ο ιός της γρίπης, της ιλαράς, του κοκίτη και πολλών άλλων νοσημάτων … Dictionary of Greek
παραστέλλω — ΜΑ μσν. (με γεν.) αφαιρώ, αποστερώ («παραστέλλω τοῡ ζῆν», Ευστ.) αρχ. 1. (σχετικά με παραπέτασμα) σύρω, τραβώ, τοποθετώ στα πλάγια («τὸ καταπέτασμα μικρὸν παραστείλασαι», Ηλιόδ.) 2. συστέλλω, συσφίγγω («παραστέλλω τοὺς μῡς», Γαλ.) 3. ιατρ.… … Dictionary of Greek
παροίδησις — ἡ, Α [παροιδώ] η εξοίδηση, το πρήξιμο, το φούσκωμα … Dictionary of Greek
σατυρίαση — (Ιατρ.). Έξαρση της γενετήσιας ορμής, στον άντρα. Διακρίνεται σε τοξική σ., που είναι παροδική και οφείλεται στη χρήση ορισμένων φαρμάκων (φώσφορου κανθαριδίνης, στρυχνίνης, υοχιμβίνης) και νευρική σ., η οποία εμφανίζεται στην αρχή ορισμένων… … Dictionary of Greek
σκορβούτο — (Ιατρ.). Νόσος που προκαλείται από ένδεια των βιταμινών C και Ρ. Είναι γνωστή από αιώνες και πολλές επιδημίες έχουν παρουσιαστεί κατά το παρελθόν και στην Ευρώπη· ιδιαίτερα προσβάλλονταν οι ναυτικοί κατά την εποχή των μεγάλων εξερευνήσεων,… … Dictionary of Greek
φούσκωμα — το, Ν [φουσκώνω] 1. διόγκωση, εξόγκωση 2. διάταση, διεύρυνση 3. εξοίδηση, οίδημα, πρήξιμο 4. δυσφορία που προέρχεται από στομαχική διαταραχή ή από δύσπνοια 5. κόρδωμα, έπαρση … Dictionary of Greek
